Het tellen van maten of zelfs van tellen binnen de maten is een praktijk die meerdere gulden snede-watchers gebruiken.[br]

Roy Howat schreef in 1983 het boek 'Debussy in Proportion: A Musical Analysis. Cambridge UP.[br]Hij herleid een aantal stukken tot de opbouw naar een climax waarbij[br]"[i]Howart notes that the dramatic climax of 'Cloches à travers les feulles' and of 'Mouvement' from Images (1905) occur [b]exactly [/b]when the ratio of the total number of bars to the climax gives [b]approximately [/b]1.618.[/i]" [br](sic [url=https://nntdm.net/papers/nntdm-20/NNTDM-20-1-72-77.pdf]Robert van Gend[/url]) [br]Verder komt Roy Howat tijdens het tellen van de maten in diverse werken regelmatig Fibonacci getallen tegen. [br]Ik vraag me af of hij elke 8 maten-blues ook bijzonder vindt, om nog niet te spreken van een compositie waarin een componist zomaar drie Fibonacci getallen zou combineren in een thema van 5 maten in 3/8-maat.

Ook de muziek van Bartok komt in het vizier. De Hongaarse muziektheoreticus [url=https://en.wikipedia.org/wiki/Ern%C5%91_Lendvai]Erno Lendvai[/url] publiceert over zijn 'ontdekking' van de gulden snede in het Werk van Bartok. En zoals dat gaat, eens gepubliceerd blijven die claims rondslingeren in publicaties en op het [url=https://mathcs.holycross.edu/~groberts/Courses/Mont2/2012/Handouts/Lectures/Bartok-web.pdf]internet[/url].