Henry Perigal descubriu, en 1830, unha disección que demostraba xeometricamente o teorema de Pitágoras.[br][br]Dita disección constrúese trazando, sobre o cateto maior, unha paralela á hipotenusa, e logo a mediatriz do segmento recén construído. Realmente a disección de Perigal fai pasar a paralela polo centro do cadrado, mais tempo despois Paul Mahlo demostrou que ese era só un caso particular dunha familia de diseccións. [br][br]Podes mover o punto rosa para facer variar la disección, e tamén podes mover os puntos laranxas para modificar o triángulo.

James Garfield (1831 - 1881) foi o vixésimo presidente dos Estados Unidos. Estuvo no cargo seis meses e quince días ao longo do ano 1881. Antes, en 1876, descubriu esta demostración do teorema de Pitágoras que foi publicada no 'New England Journal of Education'.[br][br][br]

Juan Cortázar (1809 - 1873) foi un matemático español que propuxo a seguinte demostración do teorema de Pitágoras no seu 'Tratado de Geometría Elemental' (3ª edición, 1850).[br][br]

O 'Jiuzhang Suanshu' é un texto matemático chinés, probabelmente do primeiro século despois de Cristo, que entre outros problemas introduce o teorema de Pitágoras de xeito algorítmico.[br][br]Liu Hui (ca. 220 - ca. 280), no seu comentario a este texto, dá unha explicación sobre isto na que suxire a descomposición do cadrado sobre o cateto menor e a do cadrado sobre o cateto maior en determinadas pezas que permiten construír o cadrado sobre a hipotenusa.[br][br]Aínda que o diagrama da construción de Liu Hui se perdeu, o historiador J.C. Martzloff propón, en 'Histoire des Mathématiques Chinoises', a descomposición que se pode ver neste applet.[br][br][br][br]