De Shah-i-zindah (“de levende koning”) is een begraafplaats in het noorden van Samarkand, uitgebouwd rond het schrijn van Qusam ibn Abbas, een neef van de profeet Mohammed van wie verteld wordt dat hij onthoofd werd nabij de muren van Samarkand tijdens de 7e eeuwse Arabische veroveringen.[br]Volgens de legende nam hij zijn hoofd in zijn handen en daalde hij af in een waterput, waar hij eeuwig leeft in een ondergronds paleis als de 'Levende koning'.[br]Na de plundering van de stad begin 13e eeuw groeide de site uit tot een begraafplaats. De meeste gebouwen werden opgericht tussen 1370 en 1405, meestal voor vrouwen binnen de Timuriden dynastie. Ulug Beg, de kleinzoon van Timur legde de begrenzing van het complex vast door in 1434-35 een monumentale inkompoort te bouwen als ceremoniële ingang van het complex. [br]De Shah-i-zinda bezoek je nu als 200 m lange straat tussen mausolea, gegroepeerd in drie clusters, die terrasgewijs de heuvel oplopen. Als bezoeker loop je van zuid naar noord tegen de tijd in terwijl doorheen een stijlevolutie de mausolea voorbeelden waren voor elkaar. Daarom kies ik er voor om mee met de tijd van boven naar beneden te wandelen.