Badamy kiedy funkcja zdefiniowana kawałkami jest różniczkowalna. Ustawić parametry a,b,c za pomocą suwaków tak aby styczne się zgadzały (zgodność jednostronnych pochodnych dla odpowienio uciąglonych kawałków), a punkty końcowe wykresów się pokryły (warunek ciągłości). Poszukiwanie jednakowych nachyleń stycznych oznacza przecięcie się wykresów pochodnych odpowiednio przedłużonych kawałków funkcji ("zgodnie ze wzorem obowiązujacym na danym fragmencie dziedziny"). Realizuje to opcja "Rozwiąż na pochodnych". Należy jednak pamiętać, że funkcja nie musi być wówczas ciągła, więc nie musi byc różniczkowalna - po prostu zachodzi równość pochodnych jednostronnych stosownie uciąglonych kawałków.
Konstrukcja oddaje ideę ścisłego rozwiązania rachunkowego: przedłużyć funkcje dane wzorami wewnątrz przedziałów na domkniecia tych przedziałów, wyznaczyć stosowne pochodne jednostronne i zbadać ich równość, a wreszcie zadbać o zgodność przedłużeń w punktach styków przedziałów. Inna metoda polega na bezpośrednim przeliczaniu (niekiedy skomplikowanych) ilorazów różnicowych - bon voyage!