De Gunbad-i Kabud in Maragha (Iran) uit 1197 nC is een nog overtuigender bewijs van het gebruik van girih tegels in het constructieproces.[br]De decoratief patroon op de acht wandpanelen is geen onregelmatig patroon, want het patroon van een wandpaneel wordt gespiegeld in het aangrenzende wandpaneel. Deze twee wandpanelen samen vormen strikt genomen de eenheidstegel van het totale patroon. Maar dat je een dergelijke eenheidstegel met zoveel vormen op basis van vijf- en tienvoudige symmetrie als bouwsteen zou gebruiken om het totale patroon op te bouwen en niet de onderliggende girih tegels, is wel hoogst twijfelachtig.

Cromwell merkt zelfs op dat het patroon van een wandpaneel van de Gunbad-i Kabud zelfs als basis kan genomen worden voor de decoratie met centraal roosmotief in de Karatay Madrassa van Konya (Turkije) uit 1251.[br]In de eerste figuur werd een wandpaneel van Maragha in een vierde deel van de decoratie in Konya geplaatst. Cromwell merkt wel op dat het de schikking van de tegels is die gespiegeld wordt en niet de tegels met hun lijnverdeling. Bovenaan en onderaan in het midden overlappen twee strikken elkaar, maar dit 'meetkundig' probleem wordt duidelijk minder belangrijk geacht dan het creëren van het roosmotief.

Een tweede afbeelding toont het motief van Konya met een detailfoto.