De Napolitaanse metro zette het project '[b][i]stazione dell'arte[/i][/b]' op (stations van de kunst). Kunstenaars werden aangesproken om van een metrostation meer te maken dan een gat in de grond waar je de metro kunt nemen.[br]In het drukste station van de stad maakte men een grote knipoog naar het trappenhuis van Escher.

Het werk is een en al dynamiek. Wie gaat naar waar en wie komt waar uit? Wie gaat naar boven, wie gaat naar beneden en wie komt wie tegen?[br]In een metrostation is het niet anders. De ontwerper van het station wijkt van de gewoonte af om de stijgende en de dalende roltrappen te groeperen. Drie stijgende en drie dalende roltrappen, uitgevoerd in spiegelend roestvrij staan en werden door elkaar geplaatst.[br]Op de trap waan je je in het Escher universum.

Wonderlijk wordt het pas echt in de spitsuren, wanneer honderden stilstaande mensen door elkaar schuiven tot je niet meer weet wie echt is, wie spiegelbeeld is en wie waar naar toe rolt.[br]