Als een wetenschapper beschrijft Hankin systematisch de decoratieve patronen die hij ziet, van hele eenvoudige tot heel complexe. Een eenvoudige toepassing van 'Polygons in contact' is het tegen elkaar plaatsen van achthoeken.

Hankin begrijpt dat je, startend van dit basispatroon, meer complexe patronen kunt opbouwen. In de achthoeken worden twee diagonalen getekend, waardoor een patroon ontstaat dat op het eerste zicht niets gemeen heeft met de regelmatige achthoeken.